پلی اتیلن های دوقله ای
در سالهاي اخير با معرفيPP-H 100 ، PE100 و PE80 دو قله‌ا‌ي ، برخي مشكلات نسل قديم پليالفينها رفع شده است . يكي از مشكلات اساسي پلي‌الفين‌هاي نسل قبل مشكل شره كردن(Sagging) در فرايند ساخت لوله بود . در فرايند توليد لوله ، خنك كردن لوله از ديواره بيروني انجام مي‌شود ، بدين معنا كه لوله تازه شكل گرفته ، پس از خروج از داي اكسترودر ، فقط از سطح بيروني با جريان‌هاي خنك كننده در تماس است و سطح داخلي آن براي مدتي مذاب باقي مي‌ماند . هرچه ديواره لوله ضخيم‌تر باشد اين مدت طولاني‌تر خواهد بود . به اين ترتيب مواد مذاب در سطح داخلي لوله اين فرصت را خواهند داشت كه تحت نيروي گرانشي به سمت پايين شره كنند و موجب غيريكنواخت شدن ضخامت ديواره و ناصافي سطح داخلي لوله شوند . با تغيير مواد از80MRS به MRS100 ضخامت لوله كاهش يافته و در نتيجه سطح داخلي زودترخنك مي‌گرددواين مشكل تا حدودي برطرف مي‌شود (Low Sagging or LS ).
براي رفع شره مواد ، آن چه كه توليد كنندگان پليالفينها مي‌توانند انجام دهند ، تغيير ويسكوزيته پليمر است . همانطور كه عنوان شد ويسكوزيته مذاب اغلب پليمرها ، با افزايش تنش برشي ، كم مي‌شود . اگر به منحني جريان مذاب گونه‌هاي معمولي پلي‌اتيلن توجه شود ، ديده مي‌شود كه با كاهش سرعت برشي ، ويسكوزيته زياد مي‌شود . اما در محدوده برش‌هاي كم ، منحني تقريباً خطي شده و با كاهش بيشتر سرعت برشي ، ويسكوزيته افزايش چشمگيري نخواهد داشت . افزودن درصدي زنجير پليمري با وزن مولكولي بسيار زياد به ماده ( توزيع دوقله‌ا‌ي) باعث مي‌شود تا در سرعت برشي كم نيز ، ويسكوزيته به روند افزايشي خود ادامه داده و در برش صفر (حالتي كه در لوله شره كردن رخ مي‌هد) ويسكوزيته پلي‌اتيلن بيشتر و در نتيجه ميزان شره آن كمتر باشد .
به وسيله پلي‌الفين‌هاي داراي توزيع دوقله‌ا‌ي مي‌توان بدون تغيير شرايط فرايند ، لوله‌هايي بزرگتر با ضخامت ديواره بيشتر توليد كرد . ركوردي كه با اين مواد به دست آمده است ، لوله به قطر mm 1600 و ضخامت ديواره mm 100 است.